Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

(Αυτεπίγνωση / Αυτογνωσία ή Αυτοκριτική)*

Μήπως άραγε ο γράφων είναι ΑΕΙΦΕΥΓΩΝ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ ?

τα χαρακτηριστικά ενός γνωστού σας ταξιδιάρη μοτοσικλετιστή !
 
Από ότι φαίνεται ο γράφων, γεννήθηκε μέσα στις μηχανές. 

Ο πατέρας του μάλλον εκτελούσε μεταφορές πάγου με BMW φουρκόνι και οδηγούσε την τρίκυκλη μοτοσικλέτα από όταν ήταν τεσσάρων χρονών. Για την ακρίβεια υπάρχει πιθανότητα να γεννήθηκε μέσα στο καλάθι της μηχανής.
Οι πιο πολλές δουλειές (τελικά ανεπιτυχώς ?) πού έκανε στη ζωή του είχαν σχέση με την φωτογραφία την ποδηλασία, την μηχανή (δυο ρόδες δηλαδή) και όταν σε μεγάλη ηλικία αποφάσισε και αποκαταστάθηκε / παντρεύτηκε για να κάνει οικογένεια με την γυναίκα του, πάντα εύρισκε τρόπους και  χρόνο για κάνα ταξιδάκι (δεν μαρτυράει το μυστικό του) και στο ενδιάμεσο έκανε και κάνα παιδί!

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ:

Είναι σχετικά απροσδιόριστης ηλικίας εμφανισιακά αλλά πλησιάζει προς το μεσόκοπο, το μυαλό του και η αντοχές του έχουν μείνει τουλάχιστον ... 20 χρόνια πίσω

Σχεδόν πάντα οριακά ταπί και ψύχραιμος, αλλά καμιά φορά πουλάει ταξιδιωτικά σε περιοδικά (όταν του δίνουν λεφτά) ή σε φίλους και γνωστούς που θέλουν να του μοιάσουν αν και του χρωστάνε μονίμως λεφτά γιατί από την φύση του δεν μπορεί να τους πιέσει να τα πάρει πίσω και έτσι γίνεται γκρινιάρης και του την βαράει και την «κάνει» για το επόμενο ταξίδι.

Έχει φυσικά συνειδητά πλήρη μοτοσικλετιστικό εξοπλισμό που τον φοράει ακόμα και όταν σκάει ο τζίτζικας γιατί όπως λέει λόγω εμπειρίας και αγοράς πολλών «οικοπέδων» από τούμπες «καλύτερα ιδρωμένος - παρά ματωμένος» !!.

Έχει πολλά κράνη και δερμάτινα μπουφάν ή coretex (τα πιο πολλά χορηγίες) πού σύντομα θα μπορούν να μπουν σε μοτοσικλετιστικό μουσείο. 

Το κράνος το φοράει ακόμα και να πάει στο περίπτερο της γειτονιάς γιατί όπως λέει «το κράνος το φοράς όταν έχεις να βάλεις κάτι μέσα και να το προφυλάξεις!».
 
Συνήθως είναι αρκετά ενδιαφέρων τύπος για να κουβεντιάσεις - βέβαια για τι άλλο, μόνο για ταξίδια – ειδικά όταν τον κεράσεις τίποτα σιροπιαστά γλυκά στα «Σερμπέτια του Ψυρρή» μαζί με αναψυκτικό – γιατί είναι της φιλοσοφίας «ΟΧΙ ΣΤΑ ΞΥΔΙΑ, ΝΑΙ ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ». 

Του αρέσουν όλα τα gadgetakia (φωτογραφικές μηχανές, GPS, H/Y κλπ,) αλλά και άπαντες οι χάρτες και ταξιδιωτικοί οδηγοί. Βέβαια μην τον αφήσεις να μιλάει πολύ γιατί είναι ικανός να σε κάνει να μάθεις τα .. ΠΑΝΤΑ από το μέρος που διηγείται (αν μπορέσεις βεβαία να αντισταθείς στην γλαφυρή περιγραφή) !
Εκεί όπου συχνάζει μπορείς να τον ξεχωρίσεις  και χωρίς την μηχανή του. Τα πάντα πού χρησιμοποιεί έχουν το σήμα της αγαπημένης του επάνω: Κλειδιά, τσαντάκια, κράνος, μπουφάν (αν και μερικές φορές υποκύπτει σε Glover ή Dainese) μπότες κλπ. κλπ. Αν μπορούσε θα αγόραζε και εσώρουχα ΒΜW.

ΜΗΧΑΝΗ:

Συνήθως κυκλοφορεί με μια παλιά «ταξιδιάρα BMW» πού την ερωτεύτηκε αμέσως όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα και ας του έκαναν «καζούρα» οι φίλοι του σε στυλ «ρε φίλε που μπαίνει το καλάθι» ? ή «ρε σ’ αυτήν ξέχασαν το διαφορικό» ! 

Δεν ξέρει πολλά, δεν θέλει, ούτε έχει διάθεση να μάθει μηχανολογικά θέματα για να την επισκευάζει εκτός από τα βασικά, αρκεί όπως λέει ... να έχει λάδια το μοτέρ. 
Το κοντέρ της το έχει μηδενίσει πέντε – έξι  φορές (και είχε την ντίζα κομμένη για κάνα χρόνο). Οι περισσότερες πιθανότητες ήταν η μηχανή του να φοράει κινητήρα Boxer λόγω τού ότι στο μυαλό του αυτές είναι οι «γνήσιες τής φίρμας» και ταξιδιάρες, αλλά όταν πέρασε από τα χέρια του την έβγαλε off, και έτσι δεν τον «χάλασε» το μονοκύλινδρο της εταιρείας (Funduro με αλυσίδα) που δεν ζητά και πολλά, είναι και ελαφρύ πάει παντού και τα πίνει όλα ! (βενζίνες με χαμηλά οκτάνια) και αν βρεθεί προς τον Ινδικό ωκεανό δεν χρειάζεται να βρεθεί ο ειδικός «Ινδικός» να την επισκευάσει.
Όταν ήταν πιο νέος είχε πάντα γιαπωνέζικες γρήγορες streetάδικες μηχανές που ήταν πάντα προσεγμένες γυαλισμένες και πλυμένες και σύχναζε στα γνωστά cafe bars  της πλατείας Μπουρναζίου, εκτός από την εποχή που είχε BMW GS όπου την είχε «λιώσει» κυριολεκτικά σε χωμάτινες διαδρομές από βουνοκορφή - σε ραχούλα - και τούμπαλιν γιατί η λογική του είναι ότι   «για να υπάρχει χωματόδρομος κάπου θα πηγαίνει εκτός από τα ξωκλήσια του προφήτη Ηλία»!

Γενικά είναι της άποψης ότι η ... λάσπη κάνει καλό στην μηχανή - γιατί την προστατεύει και δεν «κόβει» το χρώμα από τον ήλιο.- !! Καμιά φορά άμα είναι σαλταρισμένος για να «ισιώσει», καβαλάει και κάνα 80αρι Παπί και κάνει και 3.000 χλμ τον γύρο της Ελλάδος

ΣΥΧΝΑΖΕΙ:

Σπάνια πια σε καφετέριες αλλά κυρίως σε λέσχες μοτοσικλετιστών ή στον μηχανικό του πού μονίμως του τα χώνει ή τον φεσώνει.
Επίσης συχνάζει και σε λέσχες με μεγάλα μαστόδοντα on off όπου του αρέσει να τον πειράζουν για το «χρέπι» που έχει σε αντίθεση με αυτούς (BMWδάκηδες, VARADERISTES κοκ) που ως συνήθως διαβεβαιώνει ο ένας τον άλλον πόσο ανώτερες μηχανές έχουν και ότι ο ένας «πατάει» τον άλλον στις στροφές στον Μπράλο ή στην Τρίπολη και έχουν όλα τα έξτρα αξεσουάρ για τις μακρινές εξορμήσεις μέχρι την Αράχωβα την Χαλκιδική ή τα Ζαγοροχώρια, αυτός κρύβοντας επιμελώς το «μυστικό του» και σε συνδυασμό με το «σύνδρομο της νταλίκας» καταφέρνει πάντα να είναι πριν ... από τους άλλους στο τελικό προορισμό.

ΤΟΥ ΤΗ «ΣΠΑΕΙ»:

Τίποτα δεν μπορεί να τη «σπάσει» σε έναν άνθρωπο πού όταν ήταν να αγοράσει καινούργια μηχανή 20.000+ ευρώ με την παρότρυνση της γυναίκας του, (άλλο μουρλοκομείο) τελικά του την «βάρεσε» και ένα μεγάλο μέρος από τα λεφτά - που με μεγάλη οικονομία κατάφερε να μαζέψει -  τελικά τα ξόδεψε σε ταξίδια 3 – 4 μηνών στην Νότιο Αμερική και την Σιβηρία
Του την «έσπασε» όταν κάποτε πρωτοξεκίνησε για τον γύρο της Ευρώπης με τα τζιν ρούχα πού φορούσε και μια νιτσεράδα, λεφτά μόνο για την βενζίνη στο ντεπόζιτο, και μερικές κονσέρβες, και την μηχανή του απλά με άκρως οικονομική και «επείγουσα ανάγκη συντήρησης» και γύρισε 8 μήνες μετά και είχε και λεφτά στην τσέπη (έχει ξεχάσει πώς ακριβώς τα κατάφερε).
Επίσης του την «σπάει», όταν χαλάει η μηχανή του καμία φορά κάπου στη Ασία ή την Αφρική και τον παίρνουν οι φίλοι του χαμπάρι, οπότε πάει περίπατο το ταξιδιωτικό του παραμύθι. 

Βεβαία τον αγαπάει ο καλός Θεούλης οπότε πάντα κάποιος καλοκάγαθος ντόπιος θα βρεθεί να τον ξελασπώσει !
Έτσι έχει πολλούς «διεθνείς φίλους» μοτοσικλετιστές που όταν περάσουν από την Ψωροκώσταινα τον τιμούν με την παρουσία τους και την φιλία τους και μοιράζονται μαζί μοτοσικλετιστικές ιστορίες

ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ:

Κοιμάται λίγο και ονειρεύεται Πάντα Όρθιος και σχεδιάζει το επόμενο ταξίδι του αμέσως μόλις γυρίσει από το προηγούμενο, που σίγουρα θα τον μπλέξει σε νέες περιπέτειες αλλά και τι έγινε γι αυτό ΖΕΙ. 
Άλλωστε πάντα του κινούσε το ενδιαφέρον η άγνωστη διαδρομή γιατί όπως λέει «όποιος φοβάται πέφτει και κοιμάται».   
Ονειρεύεται η μηχανή του να είχε 50% μικρότερο βάρος, 50% μεγαλύτερη ιπποδύναμη, 50% μικρότερο κόστος και τότε θα τού έδειχνε τού Γιαπωνέζου.

ΦΟΒΑΤΑΙ:

Μήπως η μπύρα ή η βενζίνη τελειώσουν κάποτε στον κόσμο ή μήπως τον εγκαταλείψουν μια μέρα όλοι οι φίλοι του και μείνουν μόνοι τους.


ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:

Περιμένει να βγει το "Το Ζεν και η τέχνη της συντήρησης της μοτοσυκλέτας» του Ρόμπερτ Πίρσινγκ σε 3D στον κινηματογράφο ! αλλά και αντίστοιχες ταινίες ή DVD με ταξιδιωτικές δίτροχες περιπέτειες άλλων Adventure Bike Travelers Globe Riders.

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ:

Το πρώτο ότι όχι μόνο έφτασε στο Βόρειο Ακρωτήρι με ένα κύλινδρο (και η μηχανή του είχε τέσσερις) αλλά όταν πούλησε την ιστορία στο περιοδικό πήρε και προκαταβολή.
Το δεύτερο ότι τα τελευταία 27 χρόνια έχει επισκεφτεί συνολικά 67 χώρες δηλαδή το 30% του πλανήτη και έχει παράλληλα μια υπέροχη οικογένεια.


ΝΑΙ ΑΛΛΑ:

Δεν τον εξοφλούν ποτέ γιατί πιστεύουν ότι θα κάνει αγορές νέων gadgets και μετά θα το ρίξει στο ... μεθύσι από την χαρά του από τα λεφτά της προκαταβολής, θα ξεχάσει τα υπόλοιπα - και το ωραίο είναι ότι συνήθως έχουν δίκιο. 

------------------------
* ορμώμενος στην αρχική ιδέα του κειμένου από μια σχετική αναφορά περί κατηγοριών μοτοσικλετιστών που είχα αναρτήσει σε γνωστή εφημερίδα μοτολέσχης πέρυσι το καλοκαίρι, αναρωτήθηκα πόσα κοινά έχω και συμπλήρωσα την συνταγή …

ΠΡΟΣΟΧΗ … η συχνή παρέα και επαφή μαζί μου δημιουργεί εθισμό, σίγουρη ταξιδιωτική εξάρτηση με απρόβλεπτες μοτοσικλετιστικές περιπέτειες …
Όλοι οι αναβάτες ταξιδεύουν με δική τους ευθύνη …

.... ο δικός σας Λιάκος ή Αντελάκος
Μάρτιος 2011


Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Μοτοσικλετιστές... Περίεργος και υπέροχος κόσμος...


 Μερικά χρόνια πριν ο μπαμπάς ενός από εμάς που δεν υπάρχει πια, ο μπαμπάς ενός αγγέλου με το νούμερο 24 στο φέρινγκ και στη καρδιά, μας περιέγραψε έτσι…


«…Μου είχε μιλήσει πολύ για σας αλλά για να πω την αλήθεια δεν έδωσα και πολύ βάση. Εκείνος όμως που ήταν μεγάλος ξεροκέφαλος σας σύστησε έναν προς ένα.
Όλους αυτούς τους νέους που γνώρισα θα μπορούσα να τους αγκαλιάσω και να τους φιλήσω σαν να ήταν δικά μου παιδιά. Βυθισμένοι μέσα στις μαύρες δερμάτινες φόρμες τους με τα φανταχτερά τους κράνη, όλοι τους αληθινοί σκληροί άντρες ! 
Μια παρέα που στο δρόμο δε κατεβάζει ποτέ το βλέμμα.

Αν όμως κάποιος σηκώσει τις μαύρες ζελατίνες που θυμίζουν Αρειανούς, θα δει ένα ζευγάρι υπέροχα καθαρά μάτια, που μέσα τους μπορείς να βυθιστείς και να φτάσεις μέχρι τη ψυχή, διαπιστώνοντας πόσο καθαρή είναι! Βγάλτε τους τη φόρμα και θα ανακαλύψετε ότι μέσα της κρύβονται μεγάλα παιδιά ερωτευμένα με τη ζωή, ερωτευμένα με τα Σαββατοκύριακα τα γεμάτα μπριζόλες και λουκάνικα, αλλά ακόμα με την ανάγκη του πατέρα και της μητέρας, όταν η ζωή τους παίζει σκληρά…»

Λένε ότι κάθε φορά που καβαλάμε, στη σέλα μαζί μας ανεβαίνουν άγγελοι και διάβολοι… Είναι αλήθεια!

Αντιπροσωπεύουν αυτή τη διπολικότητα που κάνει τον κόσμο μας να ζει γεμάτο από συναισθήματα, τόσο έντονα που μερικές φορές νομίζεις ότι η καρδιά θα πεταχτεί έχω από τα στήθια και θα αρχίσει να τρέχει μόνη της ουρλιάζοντας!

Διάβολοι που μας γυρνάνε το καρπό με τρόπο πολλές φορές παράλογο και βίαιο, με την αδρεναλίνη φτάνει κατευθείαν στο μυαλό, αφήνοντας σε να τρέμεις για ατελείωτα δευτερόλεπτα...

Άγγελοι που έχουν το πρόσωπο και τη φωνή όλων αυτών που δεν είναι πια μαζί μας, όλων αυτών που αγαπήσαμε, όλων των φόβων μας και των εμπειριών μας που φτιάχτηκαν απ΄ τα σπασμένα κόκαλα μας.

Ναι είναι αλήθεια, με τη μοτοσικλέτα μπορείς να σκοτωθείς!

Συμβαίνει, μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε από μας και μπορεί να χτυπήσεις, να πονέσεις (και πονάει πολύ), είναι όμως αλήθεια ότι η ζωή μετασχηματίζεται σε υπέροχες αναμνήσεις, σε στιγμές αιώνιες, σε γέλια τόσο δυνατά που μπορούν να φέρουν τον ήλιο ακόμα και σε μια κρύα βροχερή μέρα του Νοέμβρη. Μιλήστε με τον καθένα από μας και πείτε του να σας διηγηθεί μια βόλτα που έκανε, ένα ανέκδοτο, μια στροφή και χαθείτε μέσα σε εκείνο το βλέμμα που πετάει σπίθες, μέσα στα γέλια και τα χαμόγελα που αβίαστα χαράζουν το μέτωπο και το πρόσωπο.

Μιλήστε στον καθένα από μας και ρωτήστε τον, τι θα απογίνει την ημέρα που θα αναγκαστεί να παραιτηθεί από αυτό του το πάθος και ετοιμασθείτε να ακούσετε τη κραυγή της σιωπής, να δείτε το παιδικό βλέμμα να χάνεται και τη θέση του να παίρνει το βλέμμα του ναυτικού που ζει στη στεριά ή του πιλότου δεμένου στη γη!

Με τη μοτοσικλέτα μπορεί να σκοτωθείς είναι αλήθεια, αλλά δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ζήσεις το χρόνο που σου έχει παραχωρηθεί…

Αν ακόμα δεν έχετε καταλάβει… Αφήστε το, δε θα καταλάβετε ποτέ…

Μα αν αύριο τύχει να πάτε στη θάλασσα με το αμαξάκι σας και την οικογένεια σας και δείτε το γιο σας να χαιρετάει μέσα από τ' αμάξι έναν από μας σα τρελός, μη προσπαθήσετε να καταλάβετε ούτε κι αυτόν!

Το παιδί μέσα από το υποσυνείδητο του, βλέπει σε μας αυτή τη σπίθα που εσείς  δεν ήσασταν ικανοί να του γεννήσετε. Κι αν δείτε το μοτοσικλετιστή ναανταποδίδει το χαιρετισμό… δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο.

Οι άγγελοι στη γη χαιρετιούνται πάντα, μα όποιος έχασε τα φτερά του το έχει ξεχάσει προ πολλού !

Μοτοσικλετιστές... περίεργος και υπέροχος κόσμος.

Ευτυχής να είμαι ένας απ αυτούς!!!

To παραπάνω κείμενο γράφτηκε σε κάποιο άλλο φόρουμ και είπα να το μεταφέρω
και δω επειδή μιλάει με την ψυχή.....