Υπάρχουν άραγε «Ταλιμπάν» στα Πομακοχώρια της Θράκης ?

Πομακοχώρια

     Πομακοχώρια ονομάζονται τα χωριά στον ορεινό όγκο της Ροδόπης με Πομακικό πληθυσμό, κατά κύριο λόγο. Στην Ελλάδα, Πομακοχώρια συναντάμε στους νομούς Ξάνθης, Ροδόπης και Έβρου.

    Λόγω του ορεινού χαρακτήρα της περιοχής αλλά και των προβλημάτων της μειονοτικής εκπαίδευσης, τα Πομακοχώρια είναι αρκετά απομονωμένα και έχουν διατηρήσει το γραφικό χαρακτήρα τους, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των σπιτιών και τον ιδιαίτερο πολιτισμό των Πομάκων.

    Στα περισσότερα Πομακοχώρια του νομού Ροδόπης η πομακική γλώσσα μιλιέται πια μόνο από τους γεροντότερους και έχει αντικατασταθεί από την τουρκική.

Στην Ξάνθη, ο δήμος Μύκης και οι κοινότητες Κοτύλης, Θερμών και Σατρών αποτελούνται αποκλειστικά από Πομακοχώρια. Πομακοχώρια επίσης βρίσκονται και στην βορειοανατολική περιοχή του δήμου Ξάνθης και στη βόρεια περιοχή της κοινότητας Σελέρου. Αντιπροσωπευτικότερα χωριά είναι ο Κένταυρος, η Γλαύκη, το Ωραίο, η Κοτύλη, οι Σάτρες  και οι Θέρμες.

    Στη Ροδόπη, οι κοινότητες Οργάνης και Κέχρου αποτελούνται αποκλειστικά από Πομακοχώρια. Πομακοχώρια επίσης βρίσκονται και στη βόρεια περιοχή του δήμου Φιλλύρας, στη βόρεια περιοχή του δήμου Αρριανών, στη βόρεια περιοχή του δήμου Σώστου, στη βόρεια περιοχή του δήμου Ιάσμου, καθώς και στις βορειοανατολικές περιοχές των δήμων Κομοτηνής και Σαπών.
Αντιπροσωπευτικότερα χωριά είναι η Οργάνη, ο Κέχρος, η Νέδα, η Χλόη, η Άνω Βυρσίνη και η Δρύμη.

    Στον Έβρο, Πομακοχώρια βρίσκονται στο δήμο Ορφέα, στο δημοτικό διαμέρισμα Μικρού Δερείου. Αντιπροσωπευτικότερα χωριά είναι το Μέγα Δέρειο, το Σιδηροχώρι, η Ρούσσα  και το Γονικό.

     Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί περίπου 160 Πομακοχώρια. Πομακοχώρια υπάρχουν επίσης και στη Βουλγαρία, στις επαρχίες Κάρτζαλι και Σμόλυαν.

    Σημαντικότερη οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων των Πομακοχωρίων είναι η καλλιέργεια και η πρωτοβάθμια επεξεργασία καπνού^[2], και συγκεκριμένα, του αρωματικού μπασμά, που είχε κάνει διάσημη την περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης τον 19ο αιώνα, με το όνομα "καπνός Μακεδονίας". Αυτά οσον αφορούν την γεωγραφική και ιστορικοπολιτικη σας ενημερωση. Ας δούμε και ενα γεγονός που εγινε πριν λιγους μήνες .....

Παρ’ ολίγον «θερμό» επεισόδιο στις Θέρμες

Περίπου 200 κάτοικοι έτοιμοι να λυντσάρουν δημοσιογραφική ομάδα από την κρατική γαλλική τηλεόραση. Απετράπησαν επεισόδια τύπου Εχίνου από την ψύχραιμη στάση της αστυνομίας και τη συμβιβαστική λύση που δόθηκε να διαγραφούν πλάνα με παιδιά

Πολύ «θερμόαιμοι» αποδείχτηκαν οι κάτοικοι των Άνω Θερμών και έδειξαν με «θερμό» τρόπο τις διαθέσεις τους που κάθε άλλο παρά φιλόξενες ήταν προς το 4μελές τηλεοπτικό συνεργείο της κρατικής τηλεόρασης της Γαλλίας που έπαιρνε πλάνα από το χωριό για την εκπομπή «Λεωφόρος Ευρώπης» που έχει ως θέμα τις μειονότητες.

   Η παρουσία του συντοπίτη τους δασκάλου και εκδότη της εφημερίδας «Ζαγάλισσα» κ. Ιμάμ Αχμέτ
που έδινε συνέντευξη την Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου το μεσημέρι έξω από το δημοτικό σχολείο,  στην ελληνίδα δημοσιογράφο κα Έφη Τσελίκα αναφερόμενος στα εκπαιδευτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά των Πομάκων με την πολυγλωσσία που είναι υποχρεωμένα να παρακολουθούν ήταν η θρυαλλίδα που άναψε τη φωτιά! Η λέξη «Πομάκος» ενόχλησε μια γυναίκα που έβγαινε από το τζαμί η οποία φώναξε την φράση κλειδί :

 «Δεν είμαστε Πομάκοι είμαστε Τούρκοι», που καταδεικνύει όλο το μέγεθος της προπαγάνδας που δέχονται οι κάτοικοι στα Πομακοχώρια, ενώ η εξέλιξη του επεισοδίου υποδηλώνει ότι παρά την
φαινομενική ηρεμία υπάρχει μια έκρυθμη κατάσταση σε υπολανθάνουσα μορφή που όταν βρίσκει την ανάλογη ευκαιρία εκδηλώνεται και με ακραίο τρόπο.  

Ετοιμάστηκαν για λιντσάρισμα…

Η αντίδραση της γυναίκας θα μπορούσε να θεωρηθεί απλά μια έκφραση άποψης όμως κάθε άλλο παρά έτσι ήταν αφού άρχισε να μαζεύεται κόσμος – περίπου 200 άτομα -  να ζητά επιμόνως να τους παραδώσουν το υλικό, με την αιτιολογία ότι τράβηξαν παιδιά όπου φαίνονται τα πρόσωπα τους και
να εκδηλώνει τάσεις για συμπεριφορές που ζωντάνεψαν μνήμες από σκηνές των επεισοδίων στον Εχίνο τότε που γυριζόταν το σήριαλ «Αρχιπέλαγος». Άμεσα ειδοποιήθηκε η αστυνομία και κατέφτασε δύναμη από το Αστυνομικό τμήμα Εχίνου με επικεφαλής τον διοικητή κ. Ζάκο και από την αστυνομική διεύθυνση Ξάνθης ο κ. Γκοδοσίδης.

Το κλίμα ήταν πολύ ηλεκτρισμένο και κάποιοι χτυπούσαν το αυτοκίνητο του συνεργείου όπου είχαν καταφύγει οι γάλλοι και η ελληνίδα δημοσιογράφος. Στο τόπο κατέφτασε και ο δικηγόρος κ. Ικσάν Κεχαγιά ο οποίος προσπάθησε να μεσολαβήσει και να ηρεμήσει τα πνεύματα. Ζήτησε από το συνεργείο να διαγράψει απλά τα πλάνα με τα ανήλικα παιδιά ώστε να ικανοποιηθεί το λαϊκό αίσθημα.

  Τα βρήκαν στο καφενείο και όχι στο τμήμα του Εχίνου…

Ψύχραιμη και η στάση της αστυνομίας που παρότι υπήρξαν και άλλες προκλήσεις όπως τουρκική σημαία ν’ ανεμίζει ή ένα τσεκούρι που κουβάλησε κάποιος και το’ κρυψε  - όπως γράφτηκε στον Τύπο -  ωστόσο επέλεξε με συμβιβαστικό τρόπο να δοθεί τέλος στο επεισόδιο και να μην πάρει διαστάσεις. . Έτσι δεν μετέφερε τους εμπλεκόμενους στο αστυνομικό τμήμα του Εχίνου όπως κάποιοι ζήτησαν αλλά οι «διαπραγματεύσεις» έγιναν στο πλησιέστερο καφενείο.

Εκεί σβήστηκαν τα πλάνα που τράβηξε το συνεργείο από μικρά παιδιά και όπως πληροφορηθήκαμε από αυτόπτη μάρτυρα ήταν κοντινά παρότι η δημοσιογράφος ισχυρίστηκε σε συνεντεύξεις της στον τοπικό τύπο ότι ήταν από μακρινή απόσταση και δεν διακρίνονταν. Υπενθυμίζουμε ότι υπάρχει νόμος που απαγορεύει την τηλεοπτική εμφάνιση του προσώπου ανηλίκου. 

Μετά απ’ αυτό τα πνεύματα ηρέμησαν και ο κόσμος σιγά σιγά άρχισε να διαλύεται, ενώ όπως πληροφορηθήκαμε από τον κ. Ζάκο στο αμέσως επόμενο διάστημα όλα πήραν την καθημερινή τους μορφή.  Να σημειώσουμε ότι στον τόπο του επεισοδίου εμφανίστηκαν σε χρόνο ρεκόρ όλοι οι υποψήφιοι του δήμου Μύκης, καθώς τέτοιου είδους περιπτώσεις προσφέρονται προεκλογικά!

Βολές Μάντατζη εναντίον του Ιμάμ Αχμέτ

Τον Ιμάμ Αχμέτ κατακεραυνώνει με δήλωση του στο ¨Ε» ο βουλευτής κ. Τσετίν Μάντατζη δείχνοντας τον ως υπαίτιο της διατάραξης της κοινής ησυχίας: «Καταδικάζω με τον ποιο κατηγορηματικό τρόπο τις προσπάθειες διατάραξης της κοινής ησυχίας σ’ ένα χωριό από τους γνωστούς ανθρώπους που
γνωρίζουμε καλά πως λειτουργούν. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να πάει σ’ ένα δημοτικό σχολείο και να δημιουργεί ζητήματα χωρίς καμιά αφορμή, χωρίς άδεια ούτε από τον διευθυντή του σχολείου ούτε από τη σχολική Εφορεία.

Για την μειονοτική εκπαίδευση έχουμε λόγο εμείς σαν βουλευτές και διεκδικούμε πάντα μια καλύτερη ποιότητα εκπαίδευσης».   

Προξενικά παιχνίδια …

«Καθόλου δεν προκάλεσα. Ήμουν έξω από το σχολείο και έδινα συνέντευξη. Μιλούσα για τα προβλήματα στη μειονοτική εκπαίδευση και αναφέρθηκα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν με την πολυγλωσσία. Η αναφορά μου στην πομακική γλώσσα και στην λέξη Πομάκος είναι αυτή που ενόχλησε γι’ αυτό αντέδρασαν τα τσιράκια του προξενείου.

Τα ξέρουμε τα παιχνίδια τους. Εκφοβίζουν τον κόσμο και άλλους τους κάνουν να παπαγαλίζουν ότι είναι τούρκοι. Και απ’ την άλλη έχει έλληνες υπουργούς να φοβούνται να προφέρουν την λέξη "Πομακοχώρια", επεσήμανε ο κ. Ιμαμ Αχμέτ.  

Ούτε στην Αφρική…

Στο μεταξύ ιδιαίτερα καυστική στις δηλώσεις της στην εφημερίδα «Θράκη» ήταν η δημοσιογράφος κα Τσελίκα. Μεταξύ άλλων είπε ότι : «Η δημοσιογραφική μας ομάδα έχει γυρίσει όλο τον κόσμο από Αφρική μέχρι Λατινική Αμερική και μπορώ να πω πως κανένας από μας δεν έχει ζήσει τέτοιο πράγμα…Κανείς δεν θα το πίστευε ότι συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα». 

Να σημειώσουμε τέλος ότι ο Γάλλος Πρόξενος κ. Τιμονιέ ενημερώθηκε για τα γεγονότα και προγραμματίστηκε συνάντηση με τα μέλη του συνεργείου προκειμένου να αποκομίσει μια πιο σαφή εικόνα. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

και μια άλλη άποψη που Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα στις 14/10/10

«Ήταν μία από τις χειρότερες στιγμές που έχω ζήσει. Σκέφτηκα ότι δεν είναι δυνατόν να βρίσκομαι σε ευρωπαϊκό έδαφος. Πως δεν μπορεί όλα αυτά να συμβαίνουν στην Ελλάδα. Τέτοιες σκηνές, τόσο φανατισμό και μίσος συναντά κανείς μόνο στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν, όχι σε μία χώρα που είναι κράτος-μέλος της ΕΕ... Kαι στη Γαλλία υπάρχουν μουσουλμάνοι, αλλά τέτοια φαινόμενα όπως αυτά που βίωσα στο μειονοτικό χωριό Θέρμες της Θράκης δεν θα τα δεις να συμβαίνουν πουθενά στη γαλλική επικράτεια».

Με αυτά τα λόγια περιγράφει, μιλώντας στα «Επίκαιρα», την εξάωρη ομηρία της από φανατικούς μουσουλμάνους της μειονότητας στο χωριό Θέρμες στο νομό Ξάνθης η δημοσιογράφος της εφημερίδας Libération και ανταποκρίτρια του γαλλικού κρατικού τηλεοπτικού σταθμού «France 3» στην Αθήνα κυρία Έφη Τσελίκα.

Μαζί της και τρία μέλη του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου που παρακολουθούσαν αμήχανα και φοβισμένα περισσότερα από 150 άτομα να τους βρίζουν σε μία άγνωστη γι’ αυτούς γλώσσα, να τους φτύνουν και να τους προπηλακίζουν, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν το γιατί. «Για μια στιγμή νομίσαμε ότι βρισκόμασταν στην Καμπούλ», ανέφερε η κυρία Τσελίκα, σπεύδοντας να προσθέσει ότι ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα τους που ένιωθαν τόσο μεγάλο πολιτισμικό σοκ.

Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του περασμένου μήνα, όταν στο πλαίσιο ενός ταξιδιωτικού αφιερώματος, με χορηγία μάλιστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το συνεργείο της εκπομπής «Λεωφόρος της Ευρώπης», που μεταδίδεται κάθε εβδομάδα από τον τηλεοπτικό σταθμό «France 3», αποφάσισε να επισκεφθεί τα Πομακοχώρια στον ορεινό όγκο της Ξάνθης, προκειμένου να αναδείξει σε ένα ρεπορτάζ τεσσάρων μόλις λεπτών την πολιτισμική κουλτούρα της περιοχής. Τέσσερα λεπτά, που στην πορεία όμως φάνηκαν στο συνεργείο του γαλλικού καναλιού σαν ένας ολόκληρος αιώνας…  

Όμηροι του πλήθους

Ένας ολόκληρος μηχανισμός στην ευρύτερη περιοχή, που έχει στηθεί με ευθύνη και του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής, κινητοποιήθηκε μέσα σε χρόνο-ρεκόρ, κρατώντας επί έξι ώρες τους Γάλλους σε ομηρία. Εκατοντάδες άνθρωποι ξεφύτρωσαν στην κυριολεξία από το πουθενά εγκλωβίζοντας τα μέλη του τηλεοπτικού συνεργείου μέσα στο αυτοκίνητο που τα μετέφερε, απειλώντας ταυτόχρονα με τσεκούρια, μαχαίρια και ρόπαλα ότι θα τους «κόψουν τα κεφάλια» κι όλα αυτά υπό το… άγρυπνο βλέμμα 10 περίπου Ελλήνων αστυνομικών, οι οποίοι παρακολουθούσαν χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα για να σταματήσουν όσα εξωπραγματικά συνέβαιναν.

Δίπλα σε αυτούς, κοινοτάρχες και δημοτικοί σύμβουλοι από τα γύρω χωριά, οι οποίοι είχαν επίσης καταφθάσει μέσα σε σύντομο χρονικό διά στημα στις Θέρμες, με τους περισσότερους απ’ αυτούς να δυναμιτίζουν ακόμη περισσότερο το φανατισμό του πλήθους εναντίον των Γάλλων. «Καμία Αρχή δεν έπαιξε το ρόλο της ως Αρχή. Κανείς δεν επιχείρησε να επιβάλει το νόμο και την τάξη. Ήμασταν στην κυριολεξία στο έλεος του όχλου!» τονίζει η κυρία Τσελίκα προσθέτοντας ότι για όλο αυτό το διάστημα ένιωθε σαν να βρίσκεται σε μια χώρα «εκτός δικαίου».

Από την πρώτη στιγμή που το γαλλικό τηλεοπτικό συνεργείο έφτασε στις Θέρμες, συνοδευόμενο από τον πρόεδρο του Πανελλήνιου Συλλόγου Πομάκων Ιμάμ Αχμέτ, ήρθε αντιμέτωπο με μια πρωτόγνωρη εχθρότητα από την πλευρά του τοπικού πληθυσμού. Στο πρώτο μόλις πλάνο που επιχείρησε να τραβήξει το συνεργείο, έκανε την εμφάνισή της, σύμφωνα με την κυρία Τσελίκα, «μία μαυροντυμένη γυναίκα φορώντας την παραδοσιακή αραβική φορεσιά, που άφηνε ακάλυπτο μόνο το πρόσωπο, και ξεκίνησε να μας βρίζει με χυδαία λόγια, λέγοντας ότι εδώ είναι Τουρκία.

Σε κλάσματα δευτερολέπτου μαζεύτηκαν γύρω της πάνω από 150 άτομα, τα οποία ξεπετάχτηκαν μέσα από ένα τζαμί που βρισκόταν εκεί κοντά. Απαίτησαν να τους δείξουμε τα πλάνα που είχαμε τραβήξει για να δουν εάν σε αυτά εμφανίζονταν τα παιδιά του σχολείου που εκείνη την ώρα έπαιζαν στην αυλή του, η οποία όμως δεν ήταν παρά ένας δρόμος όπου περνούσαν συνεχώς αυτοκίνητα.

Την ίδια στιγμή, μία ομάδα από αυτούς κύκλωσε το αυτοκίνητο του συνεργείου και με απειλές μας ζητούσαν να τους δείξουμε τα πλάνα που είχαμε τραβήξει. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο προκειμένου να προφυλαχτούμε, αφού φοβηθήκαμε ακόμη και για την ίδια μας την ζωή, εξαιτίας του μένους του πλήθους. Μαζί τους οι άνδρες κουβαλούσαν τσεκούρια και μαχαίρια και οι γυναίκες ρόπαλα», σημειώνει η κυρία Τσελίκα.   

Ο αστυνομικός με το ροζ μπλουζάκι

    Η συνέχεια θα έκρυβε όμως ακόμη χειρότερες εκπλήξεις για τα μέλη του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου. «Επικοινωνήσαμε με την αστυνομία και σε λίγα λεπτά εμφανίστηκε ένας άνδρας ο οποίος φορούσε ένα ροζ μπλουζάκι και μας συστήθηκε ως αστυνομικός, χωρίς όμως να προσφέρει καμία ουσιαστική βοήθεια», τονίζει η Ελληνογαλλίδα δημοσιογράφος. Λίγη ώρα μετά, σαν να είχαν ειδοποιηθεί από ένα αόρατο τηλεφωνικό κέντρο, στην πλατεία των Θερμών φτάνει, με κάθε είδους μέσο, πλήθος κόσμου από τα γύρω χωριά, Μελίβια, Εχίνο, Κοτύλη, Δημάριο. Το πλήθος πλέον ελέγχεται δύσκολα. Ουρλιάζει και απειλεί να λιντσάρει τα μέλη του τηλεοπτικού συνεργείου του «France 3».

   Περισσότερα από 700 άτομα πλέον είχαν μαζευτεί γύρω από τους Γάλλους, οι οποίοι από το πουθενά βρέθηκαν να πρωταγωνιστούν σε ένα σκηνικό που όμοιό του συναντά κανείς στα χωριά και τις πόλεις των Ταλιμπάν. Εν ριπή οφθαλμού στην περιοχή, έφτασαν το τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι ΤRT, οι υπεύθυνοι των εφημερίδων Millet και Birlik, ο δήμαρχος Μύκης Μεχμέτ Αγά, ο αντινομάρχης Μεμίς Τουρκές, ο Μουσταφά Τσουκάλ και οι πρόεδροι όλων των γύρω χωριών. «Μας ζήτησαν να βγάλουμε την κασέτα μέσα από την κάμερα και να τους δείξουμε τι είχαμε τραβήξει. Εγώ αρνήθηκα και τους είπα ότι, σύμφωνα με τη δεοντολογία και τους νόμους του ελληνικού κράτους, κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο παρουσία εισαγγελέα ή άλλων θεσμικών παραγόντων του ελληνικού κράτους και σίγουρα όχι υπό καθεστώς βίας και απειλές εναντίον της ζωή μας. Δεν καταλάβαιναν τίποτα. Απειλούσαν ότι, εάν δεν τους δίναμε την κασέτα, δεν θα μας άφηναν να φύγουμε. Ένας, μάλιστα, από τους προέδρους που ήταν μαζεμένοι εκεί μου είπε επί λέξει πως έπρεπε να πάμε σε αυτόν πριν κάνουμε το οτιδήποτε, προκειμένου εν συνεχεία εκείνος να υποδείξει σε αυτούς με τους οποίους συνομιλήσαμε τι θα έπρεπε να πουν.

Σκέφτηκα ότι δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά σε μια χώρα που θέλει να λέγεται ελεύθερη. Αντιμετωπίζαμε ένα καθεστώς κράτους εν κράτει. Το κλίμα τρόμου, δε, ήταν τέτοιο, που κάθε φορά που επιχειρούσαμε να βγούμε από το αυτοκίνητό μας –όλες αυτές τις ώρες μας είχαν εκεί εγκλωβισμένους–, προκειμένου να διαπραγματευτούμε μαζί τους, μας περιέλουζαν με βρισιές και μας έφτυναν. Έκαναν σαν δαιμονισμένοι. Μείναμε έξι ώρες εκεί και μας πρόσφεραν ένα ποτήρι νερό μόνο όταν ολοκληρώθηκαν οι σχετικές διαπραγματεύσεις», αναφέρει η κυρία Τσελίκα.   

Οι "απεσταλμένοι" του τουρκικού προξενείου

Είναι η στιγμή που στο χωριό κάνει την εμφάνισή του ένας άτυπος μάλλον απεσταλμένος του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής, μαζί με ένα δικηγόρο. Ο μεν πρώτος εμφανίζεται να έχει ειδικότητα στις κάμερες, αφού εκτός από την κασέτα ζητά να ελέγξει και την ίδια την τηλεοπτική κάμερα, θεωρώντας ότι μπορεί ενδεχομένως να έχουν καταγραφεί εικόνες στην εσωτερική της μνήμη, όπως και τελικά γίνεται.

Η προβολή είναι δημόσια και γίνεται υπό τις απειλές και τα ουρλιαχτά του φανατισμένου πλήθους. Από την πλευρά του, ο δικηγόρος έχοντας ήδη έτοιμο ένα έγγραφο το οποίο βγάζει μέσα από την τσάντα του, το δείχνει στην κυρία Τσελίκα και της ζητά να το υπογράψει. «Νόμιζε ότι δεν ξέρω να διαβάζω ελληνικά και είχε γράψει ένα ολόκληρο κατεβατό.

Το διάβασα και μου σηκώθηκε η τρίχα από αυτά που έγραφε. Δεν υπήρχε περίπτωση με τίποτα να βάλω την υπογραφή μου σε κάτι τέτοιο. Πήρα ένα στιλό και έσβησα τα πάντα από ένα σημείο και κάτω. Άφησα μόνο τη φράση ότι στα πλάνα μας δεν είχαμε τραβήξει και δεν επρόκειτο να δείξουμε τα παιδιά του σχολείου», συνεχίζει τη διήγησή της η κυρία Τσελίκα.

Σαν σκηνή βγαλμένη από αμερικανική κινηματογραφική ταινία, στο χωριό μιάμιση ώρα περίπου μετά την έναρξη του επεισοδίου έφτασαν περιπολικά της αστυνομίας από την Ξάνθη. Η διαδικασία «απεγκλωβισμού» των μελών του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου είχε μόλις ξεκινήσει.

Οι σχετικές διαπραγματεύσεις «απεγκλωβισμού των ομήρων» θα κρατήσουν πάνω από τέσσερις ώρες. Συνοδεία περιπολικών, το αυτοκίνητο που μετέφερε τους Γάλλους πήρε το δρόμο της επιστροφής προς τον πολιτισμό. «Έπρεπε να μας είχατε ειδοποιήσει ότι θα ανεβαίνατε να κάνετε ρεπορτάζ στα χωριά που κατοικούν οι μουσουλμάνοι», ήταν η φράση με την οποία υποδέχτηκε την κυρία Τσελίκα ο επικεφαλής των αστυνομικών. «Είναι μία ελεύθερη χώρα η Ελλάδα ή όχι; Εφόσον είναι, τότε ο δημοσιογράφος μπορεί και πρέπει να κάνει τη δουλειά του οπουδήποτε χωρίς να χρειάζεται γι’ αυτό άδεια της αστυνομίας», ήταν η απάντηση της Ελληνογαλλίδας δημοσιογράφου.

Ενδιαφέρον για όσα συνέβησαν στους Γάλλους υπηκόους και εξηγήσεις για το θέμα ζήτησε από την ελληνική πλευρά και το γαλλικό προξενείο Θεσσαλονίκης, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, στην Ξάνθη προτίθεται να μεταβεί και ο Γάλλος πρόξενος κ. Κριστιάν Τιμονιέ.

Επρόκειτο βεβαίως για ένα περιστατικό το οποίο καταδεικνύει αφενός ότι η κατάσταση στα χωριά που κατοικεί η μουσουλμανική μειονότητα έχει ξεφύγει από τον έλεγχο του ελληνικού κράτους, αφετέρου, κάνει σαφή την τεράστια επιρροή που ασκεί στην περιοχή το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής.

Το εντυπωσιακό είναι ότι τέτοιου είδους περιστατικά αφορούν μόνο τα ελληνικά ή ξένα τηλεοπτικά συνεργεία που επιχειρούν να τραβήξουν εικόνες από την περιοχή και όχι τα τουρκικά ΜΜΕ που τριγυρνούν συνεχώς στα χωριά της μειονότητας σε Ξάνθη και Κομοτηνή, κάνοντας προπαγάνδα και προβάλλοντας την τουρκική γλώσσα και κουλτούρα.

Εξάλλου, μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι σε όλα αυτά τα χωριά τα μόνα κανάλια που «πιάνουν» οι τηλεοπτικοί δέκτες είναι τα τουρκικά…

Να σημειώσουμε ότι στα Πομακοχώρια ένας μεγάλος αριθμός Πομάκων διαφωνεί με τις πρακτικές του τουρκικού προξενείου, ζητώντας να σταματήσει να τους επιβάλλεται η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα σχολεία, αφού δεν είναι η γλώσσα τους. Η στάση της Πολιτείας στο συγκεκριμένο αίτημα είναι ανάλογη με τη στάση που τήρησε η ελληνική αστυνομία στο παραπάνω
περιστατικό.

Απλά παρακολουθεί «νίπτοντας τας χείρας της»...